Met de Rabobank, ‘Tante Post’ en Arie Holster kon ik bewijzen dat Ginneken-dorp nog steeds bestaat



1. De vroegere 'Boerenleenbank aan de Ginnekenweg 324 werd door de bevolking het Bondsgebouw genoemd. Niet alleen de Ginnekense boeren- en tuindersorganisaties waren er thuis, er werd ook onderdak geboden aan veel Ginnekense verenigingen.
Het is al weer twintig jaar geleden dat ik met mijn tweelingbroer Theo, samen met onze vrouwen in Groningen een weekendje heb doorgebracht. Het was een kort bezoek aan onze geboortestad, aangeboden vanwege mijn vijftigste verjaardag. ‘In je nadagen keer je weer terug naar de plaats van je oorsprong’, zeggen ze wel eens. We logeerden met z’n vieren in een hotel in de schaduw van ‘d’Olle Grieze’. Voor wie geen Gronings verstaat, dat is de Martinitoren op de grote Markt.

Mijn tweelingbroer is het tegenovergestelde van wat ik ben (of andersom). We lijken in de verste verte niet op elkaar, ook niet in het 'Ginnekens denken'. AI weer jaren woont hij in Maastricht. Af en toe bezoekt hij het ‘dorp aan de Mark’ voor een familiebezoek. "Hier zal men niets over het Ginneken weten", zei hij tegen mij toen we op een terras van koffie met Groninger koek zaten te genieten. "Zeker weten van wel", antwoordde ik strijdvaardig en enigszins overmoedig.

‘Tante Post’ moest bewijzen dat ‘het Ginneken’ nog niet is afgeschreven…

"Ik zal het je dat bewijzen ook", vervolgde ik zonder zijn reactie af te wachten. In het hotel kreeg ik van een vriendelijke receptioniste een enveloppe. Ik liet mijn tweelingbroer het adres: 'Ginnekens Nieuwsblad, Kalishoek 1, Ginneken’ op de enveloppe zetten. Geen postcode, geen afzender. "Tante Post zal flink in de problemen komen", merkte mijn tweelingbroer op. "We zullen zien", antwoordde ik. “Als de enveloppe maandag niet in mijn brievenbus ligt heb jij gewonnen en heb ik verloren". Terug uit het land van 'het peerd van Ome Loek' en terug in het Ginneken mocht ik na de eerste werkdag van de week constateren dat 'Tante Post' Ginneken nog vlekkeloos had weten te vinden. Zonder vertraging lag mijn bewijsstuk, de Groningse enveloppe, in de brievenbus. Met een telefoontje naar Maastricht kraaide mijn haan victorie.

Nu ben ik wel iemand die in dergelijke zaken het onderste uit de kan wil hebben. Wat lette me om mijn onderzoek voort te zetten om er mijn tweelingbroer bij zijn volgend bezoek mee om de oren te kunnen slaan. Hij was de strijd om de 'Ginnekens erkenning' toch begonnen? Goed, ik geef iedereen het recht om minder of in het geheel niet chauvinistisch te zijn over Ginnekense zaken, maar dat dient men wel binnen de perken te blijven. Tussen neus en lippen opmerken dat het Ginneken niet (meer) bestaat dient heftige reacties op te roepen bij iedereen die het Ginnekens hart op de juiste plaats heeft. Voor mijn verder onderzoek koos ik om te beginnen de kantoorboekhandel van Arie Holster uit. Hij had al heel wat jaren een goedlopende winkel aan de Ginnekenweg 241. Ik vertelde Arie over de aard en de reden van mijn onderzoek. Helaas is Arie overleden.

Ginneken is haar bolletje of stipje kwijt, maar de naam staat er nog…

De vraag was of het Ginneken nog voorkomt op de landkaarten die rondtrekkende lieden langs vaderlandse dreven leiden. Of die kaarten nog steeds de weg naar het dorp bij de pomp wijzen, wilde ik weten. Arie Holster had landkaarten in grote hoeveelheden en soorten in zijn winkel liggen. Goed, het Ginneken is haar bolletje of stipje op de meeste kaarten kwijt moesten we constateren en moest het doen met het bolletje of stipje van Breda. Maar de plaatsnaam ‘Ginneken’ stond op verreweg de meeste kaarten duidelijk afgedrukt. Dan besta je nog, nietwaar? Dan tel je nog steeds mee! Nog een keurig bewijs van het bestaan van de historische Ginnekense grenzen en de plaats als zodanig leverde de Rabobank, vroeger de Boerenleenbank. Wie indertijd te rade ging in het telefoonboek, ziet op pagina 157 dat de bank netjes is onderverdeeld in vestigingen in Breda, Ginneken en Princenhage. Of de annexatie in 1942 nooit heeft plaatsgevonden.

De Ginnekense Rabobank omvatte (toen) het gebied van de oude gemeente Ginneken en Bavel met een hoofdkantoor in UIvenhout en een filiaal aan de Ginnekenweg 327. Als je de bank belt meldt een vriendelijke telefoniste zich met de mededeling: "Rabobank Ginneken". Dat zegt eigenlijk al genoeg, nietwaar? Hoe de (nu) Rabobank Ginneken is vergroeid met het oude kerkdorp blijkt uit een verslag dat in 1954 werd geschreven ter gelegenheid van het 5O-jarig bestaan van de bank. “Het was in 1904 dat de initiatiefnemer tot oprichting van de Boerenleenbank, pater Van den Elzen, in Ginneken de Boerenbond toesprak, waarop een zestigtal leden besloten een Boerenleenbank in het Ginneken te stichten”. Door de snelle groei van de bank ontstond de behoefte aan een eigen kantoor in het Ginneken. Het was voor de kassier niet goed meer mogelijk de zitting bij hem aan huis te houden.

De bank is een van de grondleggers van het vroegere verenigingsleven…

“In 1910 werd, vooral ook door de voortvarendheid van de Geestelijk Adviseur kapelaan Juten, een pand gekocht in de Kerkstraat, café 'De Gouden Leeuw' genaamd. Het getuigt van een Ginnekens denken dat het toenmalige bestuur van de bank het gebouw ook wilde laten gebruik door Ginnekense verenigingen en het toen net opgerichte ‘Patronaat’, dat later is verhuisd naar de Viandenlaan. Vele jaren was het Bondsgebouw 'een thuis' voor Ginnekense verenigingen en de boeren- en tuinderosrganisaties. In 1911 had Pastoor Rombouts de plechtige inzegening verricht. Wie op de dag van vandaag aan Ginnekenaren op leeftijd vraagt waar vroeger het Bondsgebouw was, krijgt onmiddellijk antwoord. Later is de naam Boerenleenbank veranderd in Rabobank. Zij mag als een van de grondleggers worden genoemd van het vroeger rijke Ginnekense verenigingsleven.

De bankzaken werden voor in het gebouw afgehandeld. Daar achter, in een zaal, vonden de verenigingsactiviteiten plaats. Daar waren ook nu nog bekende verenigingen bij als de Handboogschutterij ‘Prins Hendrik’ en Harmonie Concordia. “Mijn tweelingbroer 'Maastrichtse Theo' zal dit allemaal niet weten, overwoog ik indertijd. Maar dat smeer ik hem nog wel onder zijn neus als hij weer eens op familiebezoek komt. Dat is inmiddels gebeurd. Zijn ‘Ginnekens gevoel’ heeft een flinke ‘up date’ gehad, al moest dat woord toen nog worden uitgevonden. Inmiddels zijn de vestigingen van de Rabobank in Ginneken, Ulvenhout en Princenhage bij die van Breda gevoegd. Ook het Ginneken is de laatste decennia flink verstedelijkt. Maar wie waar ook in Nederland vraagt waar het Ginneken ligt, wordt nog vaak op zijn wenken bediend. ‘Ginneken zal Ginneken blijven’, is een oude maar nog steeds juiste slagzin.

2. Vanaf een terras onder d’Ole Grieze in Groningen stuurden we een envelop met alleen het adres: 'Ginnekens Nieuwsblad, Kalishoek 1, Ginneken’, zonder postcode en afzender. De andere dag werd de envelop netjes bezorgd in de Kalishoek in het Ginneken.